bi elvedanla son bulan hayatımın kan izleri
sokaklarında boş gezen bu adamın harbi yok feri
unuttu gülmeyi dolup taşarken özlemi
bi kez kırıldı solyanım be sence farkeder mi ki
uzaklaşıp giden bi dönülmez yoldayım
önümde bi çok engelim var anladın mı aşamadım
bi gelde gör bu genci yirmi oldu bak yaşım
fakat tam elli yaşındaydı damlayan gözyaşım
bi elvedanla son bulan hayatımın kan izleri
sokaklarında boş gezen bu adamın harbi yok feri
unuttu gülmeyi dolup taşarken özlemi
bi kez kırıldı solyanım be sence farkeder mi ki
uzaklaşıp giden bi dönülmez yoldayım
önümde bi çok engelim var anladın mı aşamadım
bi gelde gör bu genci yirmi oldu bak yaşım
fakat tam elli yaşındaydı damlayan gözyaşım
nelerle karşılaştım anlatırsam ağlarsın
sus ve dinle sadece seninde canın yansın
kerametin gözümde beş kuruş bi değeri yok
dokunma kanadı kırılmış bi kuş misali yalnızım
ölüm kokan sokaklarımda kanlı gözlerim benim
bugünde ölmedim ölüm yakındı biliyorum
yanlışın peşinde koştururken anladım
ben her sözümde dert yanarken o kahpe gülüyordu
bir sözüm var her zaman içimde kaldı diyemedim
birazda olsa sen bu yılların peşinde koş derim
yalancı gözlerinde mahvolan bi benliğim bugün
neden mi yazıyorum sormayın be boşverin
dudaklarımda ismi kahpe oldu küfrederdim
akşam oldu bak bugünde nedensizce akla geldin
hiç bi değeri yoktu yıllanan bu sevgimin
içimde kalmasın ben ne var ne yoksa söyledim
çok içmek istemezsim odam dumanla dolsun
en güzel kafam seninle bir parça senden olsun
istedinde vermedim mi hazırdım ölmeye
bikez ölüp giderdim oysa binkez öleceğime
kapat bu defteri karanlık olsun her taraf
güneş mi doğdu sanki lan ve görmedim ben hiç sabah
yarınlarım görünmez oldu bildiğim kadar
esaretim tüm alemin dilinde olsa kaç yazar
mutlu sanıyolar kafam kıyak duman kokar
bikez yüzüm gülünce dert keder kapımda yas tutar
silinmiyor seninle kirlenirdi sayfalar
yazık ki boşyereydi onca yazdığım bu satırlar
şerefsizin yüzünden ağlarım be kimbilir
bu son dumanda saklı herşey kolaysa gel bitir
düşerse tek bi yaş hüzün kederle birleşir
bu duygular karanlığın efendisiydi sersefil
nihayetinde küstüğüm hayatımın son izleriydi
son bakıştı lan bu sonra sende gitmeliydin
içimde kor yanar ve kabus oldu hergecem benim
bi başkayım bugün nedense böyle gitmeliydim
susarsam olmuyor bu derdim harbi bitmiyor
fakat yazınca haykırışlarım seninle başlıyor
şimdi gidiyorum yok dönüş ve yok bi yol
biter bigün bu sahne belki son bulurdu belki rol
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder